نحوه کار و عملکرد سنسور لیزری دما

اشعه مادون قرمز:

هر جسمی که در دمای صفر مطلق نیست، اتم های درون آن در حال حرکت هستند. سرعت حرکت این اتمها با دمای آن ارتباط مستقیم دارد. هر چه دما بالاتر باشد، حرکت مولکول ها سریعتر خواهد بود. این مولکول های متحرک انرژی را به شکل تابش مادون قرمز ساطع می کنند. طول موج این تابش بیشتر از طول موج نور مرئی است به همین دلیل ما قادر به دیدن آن با چشم غیرمسلح نیستیم. با این حال، اگر جسم بیش از حد داغ شود، تابش می تواند وارد طیف مرئی شود. یک فلز داغ که به صورت قرمز یا حتی گاهی اوقات سفید می درخشد یکی از نمونه های آن است. در حالی که ممکن است نتوانیم تشعشعات فروسرخ را ببینیم، اما همچنان می توانیم آن را به شکل گرما حس کنیم. گرمایی که ما از نور خورشید، رادیاتور یا آتش احساس می کنیم همه نمونه هایی از تشعشعات فروسرخ هستند. این  همان گرمایی است که دماسنج های مادون قرمز برای اندازه گیری دمای اجسام تشخیص می دهند.

نحوه کار دماسنجهای مادون قرمز:

همانگونه که نور مرئی امکان متمرکز شدن و جذب و یا بازتاب دارد نور مادون قرمز نیست همین ویژگیها را دارا می باشد.بنابراین دماسنجهای مادون قرمز از یک لنز برای متمرکز کردن نور مادون قرمز ساطع شده از جسم بر روی آشکارساز معروف به ترموپیل استفاده می کنند. ترموپیل هم چیزی نیست جز ترموکوپل هایی که به صورت سری یا موازی به هم متصل شده اند. هنگامی که اشعه مادون قرمز روی سطح ترموپیل می تابد،توسط ترموپیل جذب می شود و به گرما تبدیل می شود و ولتاژ خروجی متناسب با انرژی فروسرخ بازتاب شده تولید می شود. آشکارساز از این خروجی برای تعیین دما استفاده می کند که روی صفحه نمایش داده می شود.در حالی که تمام این پروسه پیچیده به نظر می رسد اما تنها چند ثانیه طول می کشد که دما سنج مادون قرمز دما را ثبت کند و به صورت واحد مورد نظر روی صفحه نمایش نشان دهد.